OLGIERDZIK, NIE KRĘPUJ SIĘ, AUTOBIOGRAFIA USTNA
„Seksmisję” zna chyba każdy z nas. Nic więc dziwnego, że tytuł ten stał się także tytułem wywiadu rzeki z Olgierdem Łukaszewiczem. Nie dziwnym będzie zatem także fakt, że i tytuł tej recenzji parafrazuje znany cytat z owego filmu, „Albercik, nie krępuj się, usta – usta”. Kończąc jednak z żartami ta (auto)biografia to naprawdę wspaniała książka, która porusza najróżniejsze tematy i zabiera nas w podróż poprzez życie (a więc także i filmy oraz sceniczne występy) Łukaszewicza, znakomitego polskiego aktora.
Niezapomniana twarz, niezapomniany głos i role także niezapomniane. Albercik z „Seksmisji’, Jaś z „Perły w koronie”, Adam z „Awantury o Basię”, Stregobor z „Wiedźmina” czy premier z „Kariery Nikosia Dyzmy”. Przez blisko pięćdziesiąt lat aktorskiej kariery zagrał w takich kultowych filmach, jak „C.K. Dezerterzy”, „Kingsajz”, „Jańcio Wodnik” oraz „Katyń”. Znamy go z jego wcieleń, ale jaki jest naprawdę? Od rodzinnych korzeni przez wszystkie te lata swojego życia i kariery po czasy obecne, kiedy to wciąż nie schodzi ze sceny, pomimo wieku. Z odpowiedzi udzielanych Tomaszowi Miłkowskiemu rodzi się powoli obraz prawdziwego Olgierda Łukaszewicza, w którym odbijają się lata jego doświadczenia i życiowej mądrości.
Dobre biografie czy też dobre wywiady ze znanymi ludźmi czyta się nie jak nużącą literaturę faktu, a naprawdę porywającą beletrystykę, z tym że z o wiele większymi emocjami wynikającymi z faktu, że wszystko, co poznajemy wydarzyło się naprawdę. Że ludzie, o których czytamy żyli, bądź też żyją nadal, a miejsca z tego życia znane istnieją rzeczywiście, nawet jeśli w zmienionej już formie. Żaden posmak autentyzmu, nawet najbardziej udany, nie zastąpi bowiem prawdy, a to właśnie prawda od zawsze sprzedaje się najlepiej. Trzeba tylko dobrego wykonania, a to właśnie – pośród wielu innych zalet – oferuje „Seksmisja…”.
Oczywiście można się zastanawiać co wykonanie ma do wywiadu. Żadna to sztuka zadawać pytania, słuchać odpowiedzi, a potem wszystko to spisać, prawda? Trzeba jednak wiedzieć, jakie pytania zadać i przy okazji mieć plan na poprowadzenie rozmowy. Nie można także zapomnieć o reaserchu, który stoi za całością wywiadu. Nie mniej i tak to Łukaszewicz kradnie naszą uwagę i zapewnia najwięcej emocji, snując w niespiesznym tempie swoją opowieść.
Co dla mnie ważne (i przy okazji przyjemne) książka została bogato zilustrowana zdjęciami. Nie kilkoma fotografiami rzuconymi tu i tam, ani stanowiącymi krótką wkładkę, a naprawdę solidną ich porcją. Na koniec zaś dołączono kalendarium zawierające wszystkie kinowe, telewizyjne i teatralne role Łukaszewicza. W skrócie: konkretne, rzetelna i fascynująca lektura dla miłośników polskiego kina. Polecam więc gorąco.
Komentarze
Prześlij komentarz