Żywe Trupy #24: Życie i śmierć - Robert Kirkman, Charlie Adlard


CHODZĄCE TRUPY I SZEPTACZE


Seria „Żywe trupy” miewała swoje wzloty i upadki. Najlepsze tomy cyklu były wprost rewelacyjnymi opowieści, przepełnionymi krwią, okrucieństwem, ale też i napięciem, najgorsze natomiast okazywały się miałkimi, trudnymi do przebrnięcia historyjkami, w których przeważały słabe pomysły, albo też ich brak, blokujący cała akcję. Na szczęście 24 tom „The Walking Dead” nie rozczarowuje, oferując dużo dobrej, mocnej rozrywki i kilka naprawdę świetnych momentów.


Rick razem z Ezekielem czeka na powrót Michonne z łowów, podczas gdy Maggie w swoim obozie zmaga się z kryzysem. Gregory chciał ją zabić, przeżyła, ale musi uporać się z tym problemem, a także dowiedzieć kto jeszcze był zaangażowany w ów zamach. Tymczasem syn Ricka, Carl, ucieka za Lydią, zapuszczając się na tereny Szepczących. Jakby było mało tych kłopotów, okazuje się, że klatka, w której przetrzymywany był Negan, przez przypadek została pozostawiona otwarta…


Zamysł jaki przyświecał twórcy „Walking Dead”, Robertowi Kirkmanowi, był jasny – stworzyć komiksowy odpowiednik telenoweli, bez wyraźnego końca i celu. Historia miała przedstawiać losy bohaterów zmuszonych żyć w świecie, w którym tajemnicza zaraza przemieniła większość ludzi w żywe trupy. Zagrożenie czyha na każdym kroku, szaleńcy chcą zdobyć władzę, inni sięgnąwszy do kanibalizmu gotowi są na wszystko, byle zaspokoić swój głód… Pisać jest więc o czym, materiału wystarczy na naprawdę długą sagę, ale Kirkman, żeby przeforsować swój pomysł obiecał wydawnictwu konkretną, zamkniętą opowieść. Przedstawił przy tym nawet rozwiązanie, którego jednak nie zamierzał realizować – według tego pomysłu plagę zombie wywołać mieli kosmici, by osłabić siły obronne Ziemi i przygotować grunt pod planowaną inwazję. Czy byłoby to dobre zakończenie, czy nie, każdy musi ocenić sam, ja cieszę się jednak, że scenarzysta nie poszedł w tę stronę. O wiele ciekawsze bowiem jest ukazywanie prób odbudowania namiastki cywilizacji przez garstkę niedobitków, niż mieszanie w całą aferę kosmicznych najeźdźców.

 

I ten właśnie aspekt Kirkman sukcesywnie rozwija. Ocaleli nie mają chwili spokoju, nawet kiedy wydaje się, że jakoś ułożyli sobie życie, a nowe problemy pojawiają się w ich życiu dosłownie co chwilę. Dzięki temu „Żywe Trupy” nie nudzą i jako niezobowiązująca rozrywka z dreszczykiem sprawdzają się naprawdę dobrze.


Szczególnie, że szata graficzna w wykonaniu Charliego Adlarda naprawdę znakomicie pasuje do treści. Czarnobiałe ilustracje są brudne, mroczne, a splashpage’e, w których rysownik celuje, wyglądają znakomicie. Do tego nie zabrakło elementów gore i całego mnóstwa na wpół rozłożonych tytułowych żywych trupów.


W skrócie: jeśli lubicie opowieści o zombie, koniecznie powinniście przyjrzeć się „The Walking Dead”. Te komiksy są lepsze od popularnego serialu, jaki powstał na ich podstawie i dostarczają dużo dobrej zabawy. Polecam.

Komentarze