Królowie Dary - Ken Liu


KRÓLEWSKIE DARY


Na taką powieść fantasy czekałem już długi czas. Po całej masie wszelkich naśladownictw twórczości Tolkiena płynących zza granicy, wreszcie dostałem do rąk serię znakomitego autora, ze świetnym pomysłem i światem o porządnie skonstruowanej mechanice, która przykuwa uwagę od pierwszych stron i nie wypuszcza czytelnika ze swoich objęć do samego finału.


Jest ich dwóch, ale jeden mają cel. Mata Zyndu jest jednym z nielicznych ocalałych ze swego rodu, wymordowanych podstępnie przez obecnego cesarza, który wywrócił cały porządek królestwa, w jakim przyszło mu żyć. Całe życie ćwiczył pod okiem jedynego żyjącego krewnego, żeby stać się potężnym, zdyscyplinowanym mężczyzną, który zdoła dokonać zemsty. Kuni Garu jest jego zupełnym przeciwieństwem. Rozrywkowy, nie dbający o pieniądze, podrywacz, cwaniak i kombinator, praktycznie nie bywa widziany trzeźwym. Jego urok potrafi zwieść każdego, dając mu korzyści o jakich inni mogą marzyć. Ale ma w sobie wiele szlachetnych cech, tylko za wszelką cenę stara się być dobrym tak, by nikt nie powiedział o nim, że dobry jest. Losy Maty i Kuniego złączy ze sobą jedno pragnienie – wyzwolenia spod władzy cesarza ich królestwa, a potem także i wszystkich innych królestw wysp Dary. Tylko czy ich plany mają szansę powodzenia? I czy odmienne wizje przyszłości nie doprowadzą do jeszcze gorszych podziałów?


„Królowie Dary” to powieść jakże świeża pod każdym względem. Po pierwsze jest to absolutna nowość, która w oryginale swoją premierę miała w minionym roku, po drugie, choć dorobek Kena Liu jest wielki, to jego powieściowy debiut, a po trzecie, pomimo złożenia całości z doskonale znanych motywów, udało się autorowi stworzyć coś naprawdę ożywczego. Prawdziwie królewski dar dla fanów fantasy, że sparafrazuję tytuł. Bo to zdecydowanie jedna z najlepszych powieści z tego gatunku, jakie czytałem w ostatnich latach i doskonale trafiająca w mój gust. Czym konkretnie? Swoją przyziemnością, realizmem, prawdziwością. Tu nie ma epatowania magią, olbrzymiej gromady najprzeróżniejszych stworów, jest za to świat, jaki mógłby istnieć naprawdę, o nieco odmiennej ewolucji technologiczno-społecznej, jednak przeprowadzonej w ramach ściśle określonych praw i zasad. Najbliżej gatunkowo jest „Królom…” do heroic fantasy, , bo są i quest i fantastyczne krainy i barwnej galerii postaci władających bronią nie brak także, ale ciężko jest tak do końca zamknąć w jakiejkolwiek szufladce.


Gdybym miał jednak porównać tą powieść z jakąś inną historią fantasy, byłby to znany i ceniony (polski na dodatek) cykl o Meekhanie. Podobna konstrukcja i mechanika świata, podobna dbałość o prawdziwość przedstawionych wydarzeń, ale jednak też i coś zupełnie innego. Odmiennego.


To rzeczywiście fantastyka z najwyższej półki. Ale czy po nazwisku Kena Liu można było oczekiwać czegoś innego? Lista nagród i nominacji, jakie zdobył za swoje książki jest imponująca – Nebula, Hugo, Locus, World Fantasy Award – a to doskonałe potwierdzenie klasy tego autora. Autora, który pisze z należytą wagą, jaką gatunek nakłada na jego pióro, ale z lekkością, powagą a zarazem humorem, nowocześnie acz klasycznie. Po prostu znakomicie.


Dlatego polecam tą serię każdemu, komu gatunek fantasy nie jest obojętny.

Komentarze