Czwarta z powieści graficznych od DC, skierowanych
do nastoletnich czytelników w wieku 13+ lat, poświęcona została postaci Oracle.
Ta znana, ale jednak nie do końca czołowa bohaterka DC Comics, może nie jest
najoczywistszym wyborem do tego typu publikacji, ale zanim ją skreślicie,
należy zauważyć, że z dotychczas wydanych po polsku tytułów tej linii
wydawniczej, to właśnie ten jest lepszy. Tak fabularnie, jak i graficznie. I
przy okazji może zachęcić czytelników do poznania absolutnej klasyki z tą
bohaterką, jak chociażby wielki „Zabójczy żart” Alana Moore’a (oczywiście, kiedy
osiągną odpowiedni wiek).
Barbara Gordon, córka komisarza policji Jamesa
Gordona, po postrzale zostaje sparaliżowana od pasa w dół. Przykuta do wózka
staje przed wyzwaniem odnalezienia się w nowej codzienności, która nie będzie dla
niej łatwa. Żeby jakoś poradzić sobie z nowym stanem, tak psychicznie, jak i
fizycznie, trafia do Centrum Rehabilitacji Arkham. Miejsce to jednak okazuje
się być zupełnie inne, niż sądziła dziewczyna. Pacjenci znikają, nocą słychać
głosy dobiegające gdzieś z korytarzy… Czyżby Barbara popadała w obłęd? A może w
Arkham dzieje się coś dziwnego? Przykuta do wózka dziewczyna staje przed nie
lada wyzwaniem odkrycia prawdy o tym, co ma tu miejsce. A jednocześnie musi
stawić czoła demonom własnej przeszłości…
O historii i tym, czym właściwie jest seria
wydawnicza „DC Powieść graficzna 13+” pisałem przy okazji recenzji komiksu
„Catwoman: W blasku Księżyca”, więc tym razem skupię się na innych rzeczach.
Dla formalności dodam jednak, że rzecz skierowana jest do młodszych nastolatków
i bardziej dostosowana do ich oczekiwań. Także pod tym względem, że dość mocno
skupia się na codziennym życiu nastoletnich bohaterów, jednocześnie nie
wymagając od czytelników żadnej o nich wiedzy, bo prezentuje origin
postaci. Rodzi to co prawda pytanie, czy samo tworzenie opowieści graficznych
dla grupy 13+ ma większy sens, skoro i tak to właśnie czytelnicy w podobnym
wieku najczęściej sięgają po superbohaterksie historie (nie uważam, że komiksy
są dla dzieci, ale prawda o przeciętnym wieku czytelników jest właśnie taka),
niemniej to nie miejsce na podobne rozważania.
Wracając do komiksu to „Kod Oracle”, napisany przez
Marieke Nijkamp, autorkę m.in. „Chłoapaka, który bał się być sam”, to typowa
lektura dla młodzieży. Pod pewnymi względami przypomina mi komiksy wydawane
niegdyś w ramach serii „Komiksy dla dzieci Marvel” czy takie tytuły, jak
„Sunny” albo „Nowa przyjaciółka”. Co to znaczy? Proste, mocno osadzone w
rzeczywistości, opowieści o nastolatkach dla nastolatków, poruszająca ich
problemy i dodająca do nich nutę superhero. Nie ma tu ambitnej treści (choć akurat
ten tom się o to ociera, serwując nam opowieśc o niepełnosprawności i harcie
ducha, połączoną z kryminalną tajemnicą, mogącą ocierać się o horror) ani
odkrywczego podejścia do tematu, ale w pewnym stopniu stanowi to odświeżenie
typowych komiksów o superbohaterach. Także pod względem graficznym, gdzie znakomite
ilustracje, przypominające mocno prace Cliffa Chianga
Reasumując, jak wskazuje nazwa serii, „DC Powieść
graficzna 13+” to cykl skierowany do młodszych nastolatków. To mniej dojrzała,
ale mająca swój urok odpowiedź na typowe amerykańskie komiksy. Niezły wstęp do
tego medium, choć przeznaczony stricte dla grupy docelowej.
Dziękuję wydawnictwu Egmont za udostępnienie
egzemplarza do recenzji.
Komentarze
Prześlij komentarz