Bohater, którego tak nie da się lubić, jak i nie
lubić. Dziewczyna idealna, ale pyskata i o wrednym charakterku. Inna, niemal
idealna, ale… I miłosne uniesienia, które miłosnymi uniesieniami być by mogły,
ale nie są. A raczej nie do końca. Czyli tak, jak w komedii romantycznej być
powinno. Kto zatem lubi tego typu opowieści, szczególnie te z nutą pikanterii,
na pewno nie będą zawiedzeni, a wręcz przeciwnie.
Kazuya znalazł się w sytuacji, która mogłaby być
wymarzona, ale… Ruka Sarashina, piękna dziewczyna do wynajęcia, która cierpi na
pewną przypadłość, zakochała się w nim i wydaje się być spełnieniem marzeń. Do
tego wymusiła na nim by zaczęli próbnie ze sobą chodzić. Faceci za samo towarzystwo
takiej, jak ona, płacą krocie, a tymczasem ona wybrała właśnie jego. Ale
chłopak wciąż nie może zapomnieć o Mizuharze, a z każdą chwilą wszystko
komplikuje się coraz bardziej. Jak z tego wybrnie? I czy w ogóle powinien?
„Dziewczyna do wynajęcia” to seria romantyczna
skierowana głównie do przedstawicieli płci brzydkiej, najlepiej w wieku nastoletnim.
Bo to typowy shounen o spotkaniu chłopaka i dziewczyny, którzy do siebie nie
pasują, ale muszą udawać, że są ze sobą, aż zaczynają coś do siebie czuć, ale
bronią się przed tym. Standard. To spodoba się i płci pięknej, bo ta przecież
bardziej ceni takie opowieści. Ale każdy romantyczny nastolatek znajdzie tu coś
dla siebie.
I nie tylko oni. Jak na shounen przystało, „Dziewczyna do wynajęcia” ma też do zaoferowania całkiem sporą dozę łagodnej erotyki. Dziewczyny (bo tych w mandze nie brakuje) są ładne i seksowne, nie brak tu scen majteczkowych czy ujęć, kiedy bohaterki siedzą czy stoją w bardziej wyzywającej pozie. Są też różne sugestie (czynności bohatera, którym towarzyszą chusteczki, podsłuchiwanie sąsiadki, wyobrażenia czy propozycje jednej z dziewczyn – nie trzeba tego nikomu tłumaczyć ;) ), żarty i im podobne.
Oczywiście mamy tu też sporo humoru, jest opowieść
o przyjaźni, jest też zwykłe codzienne życie nastolatka, do tego mamy sporo
uroku, nutę wzruszeń, ciekawą akcję, która jak na romantyczną opowieść przystało,
plącze się, gdy wikłają się w nią coraz to nowe postacie. Do tego mamy też wyśmienite
rysunki, proste, ale doskonale pasujące do całości, budujące udany klimat i z
miejsca wpadające w oko. Bohater designem jest odpowiednio nijaki, by każdy
mógł się z nim identyfikować, bohaterki odpowiednio ładne, by było na czym
zawiesić oko, a zarazem na tyle zwyczajne, by dawać czytelnikom nadzieję, że
może jednak im też zdarzy się coś takiego, a całość przekonująca, nawet jeśli
naciągana – bo taka właśnie ma być, bliższa marzeniom, niż prawdziwemu życiu.
Miłośnicy romantycznych uniesień będą zadowoleni. Ja
jestem i doskonale bawię się czytając kolejne części. I ma ochotę na więcej – nie
tylko na kolejne tomy, ale i inne tego typu serie, które mogłyby pojawić się na
rynku (nieśmiało sugerowałbym jakąś klasykę mistrza Katsury Masakazu).
Dziękuję wydawnictwu
Waneko za udostępnienie egzemplarza do recenzji.
Komentarze
Prześlij komentarz