Po tym, jak skończył się animowany „Dargon Ball Super”, wielu miłośników serii zostało z uczuciem niedosytu, którego nie zmniejszył ani kinowy hit „Broly”, ani serial reklamujący grę „Super Dragon Ball Heroes”. Na szczęście manga, zamiast skończyć się w tym samym miejscu, trwa nadal – i to dzięki twórcy „Smoczych kul”, Akirze Toriyamie. W poprzednim jej odcinku zwieńczona została „Saga więźnia Galaktycznego Patrolu”, która była z nami obecna od dziewiątego tomu (a trwała do połowy tomu piętnastego), a która bezpośrednio kontynuowała wydarzenia znane z filmu „Broly”. Toriyama jednak nie złożył po niej broni i od razu zabiera się za ciąg dalszy. A w nasze ręce trafia saga zatytułowana „Ocalały Granolla”. I chociaż po tym rozdziale trudno jest powiedzieć coś konkretnego, zabawa jak zwykle jest udana i cieszę się, że „Dragon Ball” trwa nadal.
Moro został pokonany przez Gokū. Ziemia została
ocalona, bohaterowie świętują. Ale czy to koniec kłopotów? Bynajmniej! Pojawiają się bowiem
wątpliwości co do losu 73. Co teraz czeka naszych bohaterów? Kim jest Granola?
I czy dowiemy się w końcu jakie sprawy wezwały Piwusa i Champę?
Ten rozdział serii „Dragon Ball Super” to taka
przejściowa historia między jedną sagą, a drugą. Dopina więc wszystko na
ostatni guzik i szykuje grunt pod nowe wydarzenia. A te, jak to w „DB”, nie
zamierzają snuć się powoli i leniwie. Owszem, w dawnych tomach serii nie
brakowało spokojniejszych i bardziej rozwleczonych momentów, pełnych dialogów itd.,
ale w nowych czasach seria nieco zmieniła ton. Co prawda w „Sadze więźnia
Galaktycznego Patrolu” Toriyama, nie musząc już ograniczać się do odtwarzania
tego, co już sam albo inni wymyślili na potrzeby filmów i serialu, wrócił
bardziej na dawne tory, ale i tak rozdziały są dłuższe, niż kiedyś, a całość
bardziej zagęszczona pod różnymi względami.
Szczególnie graficznymi. Kadrów na stronach jest więcej,
detale są bardziej złożone, a dynamika i pewne elementy tła bardziej
dopracowane. Ale odpowiedzialny za grafiki Toyotarou, niegdyś fan „DB”, który
próbował swoich sił rysując fanowską wersję kontynuacji „DB GT” – „DB AF” – zachowuje
charakter prac Toriyamy i zapewnia miłośnikom cyklu jakość, na jaką liczą.
W skrócie: warto. Znów warto. Nadal warto.
Jakkolwiek nie podchodzić by do tematu, kolejna saga „Dragon Balla Super”
zapowiada się ciekawie i zmierza w kierunku, na jaki liczyłem – a przy okazji
serwuje wiele znakomitych, komicznych scen (kara dla Piwusa, sporo Jaco – poznajemy
jego nazwisko! – itd.). Szkoda tylko, że polskie wydanie mangi ukazuje się tak
rzadko i wciąż przezywane są premiery kolejnych tomów. Na szczęście strona
wydawnictwa Shueisha możemy na bieżąco czytać kolejne rozdziały i to w jeżyku
angielskim.
Komentarze
Prześlij komentarz