Pierwszy tom "Head Loppera"
okazał się dużym zaskoczeniem. Oczywiście pozytywnym. Okazało się bowiem, że
seria graficznie wyglądająca na dzieło niewprawnego, choć posiadającego talent
artysty, to kawał znakomitego fantasy, lekkiego, brutalnego i nastrojowego. O wiele
lepszego, niż można by sądzić a pierwszy rzut oka. Podlanego na dodatek solidną
dawką czarnego humoru, który na szczęście nie zmienił całości w komedię, a
dobrze uzupełniał jej poważną i brutalną stronę. I wszystko to czeka na
czytelników także w drugim, równie dobrym co pierwszy, tomie.
Oto dla Ludu Liścia Fonga nadszedł
z dawna wyczekiwany dzień, dzień, kiedy otworzą się bramy Karmazynowej Wieży, a
– zgodnie z przepowiednią – nowy pan zasiądzie na jej szczycie. Dlatego też
szykują się do tego, co czeka ich na miejscu, ale nie są jedyni. Do brzegu, po
kolejnej konkretnej rzezi i spektakularnym zniszczeniu wyspy przybywa
Dekapitator Norgal, uzbrojony w miecz i gadającą głowę wiedźmy Agaty Błękitnej.
Wraz z towarzyszami też zamierza wziąć udział w tym, co nadciąga. A obok nich
nie brakuje innych chętnych, także tych wcale nie oczywistych. Do Wieży wchodzi
dziesięcioro wojowników gotowych na wszystko. Pytanie tylko, co tam właściwie
na nich czeka? I kto z nich ujdzie z życiem z tego co przygotowano dla nich?
"Head Lopper" to seria
specyficzna, bo graficznie nie każdemu przypadnie ona do gustu. Kreska autora,
mocno czerpiąca z dokonań Mike'a Mignoli, choć bardziej uproszczona, ma co
prawda swój charakter i klimat (który swoją drogą w dużej mierze buduje
absolutnie rewelacyjnie dobrany w swej prostocie kolor), ale czasem sprawia
wrażenie niewprawnej i aż nazbyt ascetycznej. Tym bardziej, że wcale nie rzadko
ciąży ku cartoonowej stylistyce. A jednak, jeśli przełamać pierwsze opory,
szata graficzna tego komiksu zaczyna intrygować i okazuje się, że ma w sobie to
coś.
W odróżnieniu od niej, fabuła od
samego początku nie budzi najmniejszych wątpliwości. To kawał niezłego, dynamicznego
scenariusza, pełnego przygód, akcji, krwawych walk, olbrzymich wyzwań, szczypta
tajemnicy, fantastycznych, czasem baśniowych bohaterów i humoru. Humor jest tu
jednak bardzo mocno osadzony w powadze. Autor nie dystansuje się nim od całej
reszty ani nie zmienia jej w komedię, po prostu dodaje wszystkiemu charakteru i
pewnej ludzkiej lekkości.
To, że całość zyskała znakomite
wydanie to rzecz oczywista dla każdego, kto miał do czynienia z komiksami od
Non Stop Comics. Jest więc papier kredowy, nieco sztywniejsza oprawa, dobra
jakość druku i również dobre tłumaczenie. Miłośnicy fantastyki będą zadowoleni
i o to właśnie chodzi. Ja ze swej strony polecam, bo „Head Lopper” to kawał
dobrego komiksu serwującego naprawdę udaną rozrywkę.
Komentarze
Prześlij komentarz